باستان شناسی

پیاده نظام کمکی
قرن اول

پیاده نظام کمکی از قرن اول میلادی.زره و تجهیزاتش قطعا از لژیونر ها پایین تر است. او یک سپر کوتاه و کلاه فرانسوی دارد. به جای استفاده از پیلوم( نیزه‌ی پرتابی لژیونر ها)، او یک هاستا (نیزه‌ی ساده) همراه خود دارد.
زره‌اش مسطح و بیظی شکل است و هیچ جایی برای گرفتن ندارد. از‌این رو برای درگیری تن‌به تن، چه در شرایط خوب، چه در شرایط بد و مشکل مناسب‌تر است.
این تجهیزات برای یک نیروی متحرکت سبک بهتر است تا برای نیروی اموزش دیده‌ی سنگین در میدان نبرد.

کمانداران سوری(سوریه‌ای)


استان های شرقی امپراطوری روم بیشتر به خاطر کماندارانش که از کمان های کامپوزیتی قوی استفاده میکردند معروف بود. کمانداران سوری باید در سراسر امپراطوری به عنوان نیروی کمکی خدمت می‌کردند.

پرچمدار
قرن اولی

زره‌ و کلاه اش با پوست گرگ پوشانده شده و معمولا یک سپر دایره‌ای کوچک را با خود دارد.
او این نام را از چیزی که حمل میکند”درفش” گرفته است. درفش معمولا برای سواره نظام استفاده میشود، یا گاهی در سربازان جدا شده (حمله کننده)در هر تعدادی. این نیروها میتوانست شامل هر تعداد نیرویی باشد و به انها پرچمدار گفته میشود.
این گروه معمولا نشان میدهد که از چه گروه بزرگتری بوده‌اند و حال جددا شده اند که معمولا لشکر بیست‌ام لژیونر بوده است.

علامت دهنده
قرن اول میلادی:

لباس و کلاه او نیز با پوست گرگ پوشانده شده است و یک سپر کوچک دایره‌ای حمل میکند. نام انها از وسیله‌ای که با خود حمل میکنند می‌اید” علامت” . علامت دار ها برای دسته‌های ۱۰۰ تا ۱۲۰ نفری لژیونر ها به مدت دو قرن استفاده میشد.

عقابدار
قرن اول:

زره و کلاه‌اش از پوست شیر پوشیده شده بود و او نیز یک سپر مدور کوچک حمل میکرد. عقابدار نامش را از چیزی که حمل میکند میگیرد و ان عقاب است. از انجایی که علامت عقاب، نماد شرف لژیون بود، باید به هر قیمتی از ان دفاع میشد.
افتخار امیز ترین حالت برای لژیونر ها، ایستاده بودن عقابدار بود.
در حقیقت، یکی از وظایف عقابدار، این‌بود که مسئول پرداخت حقوق های لژیونر ها بود واز همین رو شخصی بود که افسر ها و لژیونر ها به او اعتماد میکردند و پول‌هایشان رو نزد او نگه میداشتند.

شیپورچی
قرن اول

زره و کلاه او با پوست گرگ پوشانده شده و معمولا یک سپر مدور کوچک حمل میکند.
شیپورچی یکی از افراد ارتش لژیون است که در جنگ، با استفاده از شیپورش، توجه سربازها را به دستور جدیدی که اعلام می‌شود جلب میکند

م

خسته نباشید و ممنون

زره این سربازان چقدر در برابر تیر مقاوم بود ؟
همچنین وزنشان چقدر بود؟

سنتوریون

زرهی که سنتوریون ها استفاده می کردند بسیار متنوع بود و چه بسا بسیاری از آنها زره خود را بر اساس سلیقه خود انتخاب می نمودند.حلقه ها و پلاک های دایره ای شکلی به گردن خود می آویختند که کاربرد آن مانند کاربری مدال در ارتش های مدرن امروزی بود.دسته ای از موی اسب که بر بالای کلاه خود آنها نصب می شد تشخیص آنها را به عنوان یک افسرعالیرتبه برای همه افراد حتی در گیرودار نبرد آسان می ساخت.ساق بندی هم که بر ساق پای خود می بستند و شنلی که در بر داشتند علامتی دیگر برای شناسایی آنها به عنوان یک سنتوریون بود.شایان ذکر است که با وجود اینکه انتخاب نوع پوشش آنها بسیار سلیقه ای بود اما همگی بدون استثنا از شنل استفاده می نمودند.همچنین همگی یک شاخه درخت تاک (انگور) در دست کی گرفتند که علاوه بر اینکه نشاندهنده منصب و رتبه آنها بود از آن برای تنبیه سربازان متخلف نیز استفاده می نمودند

لگت، ژنرال ارتش روم
یک قرن بعد از میلاد مسیح

لگت فرمانده یک بخش و منطقه بود که عضو مجلس سنا هم می بود.
او صفحه محافظ سینه از نوع برنزی می پوشید و رنگ ارغوانی روی نقاط پیراهنش بر فرمان سناتوری اش دلالت می نمود.

امپراتور
قرن دوم پس از میلاد
واژه امپراتور تنها برای خطاب نمودن یک فرمانده پیروزمند رومی زیبنده می باشد.فرماندهان رومی که در دوره جمهوری روم زندگی می کردند نظیر جولیوس سزار،پس از پیروزی های متوالی در نبرد از سوی نیروهای خود امپراتور لقب می گرفتند.البته امپراتوران رومی و بطور نمونه امپراتور هادریان از این لقب به عنوان نشان دادن فرماندهی خود بر کل نیروهای روم نیز استفاده می کردند .

زره این سربازان چقدر در برابر تیر مقاوم بود ؟
همچنین وزنشان چقدر بود؟

شرمنده دیر جواب می دم واقعیتش نمی دونم شاید بتونی خود مرجع انگلیسی که متن از اون ترجمه می کنیم اطلاعاتی درباره اش پیدا کنی

سنچوریون ( رئیس دسته صد نفره در روم قدیم ) در قرن سوم بعد از میلاد

اگر نسل ها اول سنچورین ها رو با هم مقایسه کنیم . سنچورین های قرن سوم بدون تغییر باقی می ماند به طوری که سربازان لژیون خود را طوری حرکت میدادند که از همان کلاه خود و شمشیر لژیون های هم دوره خود استفاده میکردند ، با این تفاوت که به جای استفاده از لباس ها کوتاه گلادیوس ( یکی از شاهان قدیم یونان ) از لباس های بلندتر اسپارتی استفاده میکردند .

لژیونر ها امپراتوری
قرن دوم بعد از میلاد

بعد از قرن اول میلادی ارتقاهایی در کلاهخود ها اعمال شد . محافظ های گردن بزرگ و حجیم تر شدند و در قسمت پیشانی با به هم فشرده کردن و حاشیه دار کردن فلز و ایجاد سوراخی بر روی گوش از جمله این تغییرات بودند .
این ساز و برگ که به نظر تشریفاتی میرسید در اصل محافظت خیلی خوب و اساسی را به وجود آورده بود . لژیون های قرن دوم فرق خیلی خاصی با نسل قبل از خود یا همون لژیون های قرن اول نداشتند.

لژیونر
قرون سوم و چهارم میلادی

در اواخر قرن سوم میلادی نفوذ بربر ها بر ارتش نمود بیشتری یافت. با استخدام تعداد زیادی از اهالی ژرمانیا کم کم ظاهر ارتش به دشمنان ژرمن آنها شباهت بیشتری پیدا می کرد.
سپر بسیار بزرگ تقریبا گرد شباهت کمی نسبت به هر آنچه که نسلهای قبلی سربازان رومی از آنها استفاده می کردند را نشان می دهد. اگر برای کسی هنوز در تفاوت فرهنگی این سرباز با پیشینیان خود شکی وجود دارد کافی است به شلواری که پاهای او را پوشانده توجه بکند. (سربازان شرقی به ویژه در ایران باستان از شلوار استفاده می کردند. ولی سربازان یونانی و رومی، خیر و طرفین یکدیگر را به این دلیل وحشی و بی تمدن می نامیدند. م.)
کلاه خود مورد استفاده هم موضوع بحث است و معلوم نیست که این کلاه خود یک سرباز سواره نظام است یا پیاده نظام. به هر روی به نطر می رسد که این کلاه خود برای حرکت سر محدودیتهای جدی بوجود می آورده است.
زره بافته (نوعی از زره لوریکا اسکوماتا رومی) پوشیده شده توسط این سرباز در زمان خود متداول بوده و نشان می دهد که تا قبل از حذف زره از لباس سربازان برای داشتن سربازانی با قابلیت تحرک بیشتر، لژیونهای قرن سوم و چهارم کماکان به شدت زره پوش بودند. (یکی از دلایل شکست سربازان کراسوس از سربازان سورنا این بود که علاوه بر سربازان، اسبان سواره نظام سورنا نیز به زره بافته که برای رومی ها جدید بود مجهز بودند و این سرباز نمونه نو سازی شده سرباز رومی است تا شاید بتواند با سرباز ایرانی برابری کند.م.)


لژیونر امپراطوری
در قرن اول میلادی

زره معرف لورکا ساگمنتاتا معروفترین تن پوش زرهی لژیونر های امپراطوری بود بهمراه کلاهخود معروف گالیک و شمشیر گلدیوس(شمشیر کوتاه) و نیزه پرتابی پیلوم
باید توجه داشت که این کلاهخود داری طراحی مناسب و پیچیده جهت دفع ضربات غیر مستقیم و جذب انرژی ضربات مستقیم بوده است .
محافظ پشت گردن و گردن پوش آن که به وضوح قابل مشاهده است قابلیت محافظت در برابر ضربات پشت سر را داراست.
و لبه روی پیشانی کلاه توانایی انحراف آب باران از جاری شدن روی صورت سربازان و
ممانعت ازاصابت مستقیم ضربات شمشیر به صورت و حفاظ روی گوش سربازان نیز داشته است.

لژیونر
قرن 5 میلادی

در قرن 5 که طبعیت وحشی جایی برای پنهان کردن سربازان نداشت ( احتمالا منظورش این هست که هرجا میری جنگ و نبرد هست ، کنایه داره به زیادی جنگ ها و..) ژرمن ها با استفاده از تسلیحات و پوشش دفاعی برترشان در مقابل دشمنان و ارتشهای آنها پیروز میشدند و مناطق بسیاری را تحت سلطه داشتند.
رمز پیروزی آنها در سبکی و قدرت سلاح هایشان بود که باعث افزایش تحرک و سرعت جابجایی شان میگشت. برای یک ارتش نیاز حیاتی توانایی عکس العمل سریع در مقابل دشمنانش است .
از ویژگی های سلاح ژرمن ها میتوان به سپرهای مربعی شان و نیز کوتاه بودن شمشیرهایشان را مثال زد. همچنانکه در طراحی کلاه خودها نیز به صورت حرفه ای تری عمل نممودند. در حالیکه دشمن شان سپا ثا سنگین سلاح بودند

مترجمان:

arash666

 

زره این سربازان چقدر در برابر تیر مقاوم بود ؟

زره ها که کار های نازک و الکی به نظر میان!! فکر نکنم زیاد مقاوم باشن....
سپر هاشون هم دو مدل مربع یا بیضی شکل و یه دایره‌ای دارن....
اون بزرگه(بیضی) مقاوم تر بوده ظاهرا و در مقابل، دایره‌ای یه ابزاد تاکتیکی مناسب برای دفع صرفا ضربات عادی شمشیر بوده و نه نیزه‌های محکم که با قدرت هم پرتاب شدن!!
در حقیقت، اون کوچیکا برای جنگ های تن به تن نزدیک و دفاع لحظه‌ای از ضربه ها بودن...

سواره نظام
قرن 1 بعد از میلاد


اسب سواری جناح ها در قرن اول پس از میلاد
برای حفاظت، زره به تن میکردند، کلاهخود گالیک داشتند و زره مستطیلی بزرگی داشتند.
اسلحه آنها شامل نیزه ای بلند به نام هاستا و شمشیر بلندی به نام سپاثا میشده است. برای سواری راحت تر و تحرک بیشتر، نوعی شلوار کوتاه به پا میکرده اند.
سواره نظام ایتالیایی هیچگاه عملکرد خوبی در جنگها نداشت. اسپانیایی ها و فرانسویها و نومیدی ها، بسیار قدرتمندتر ظاهر شدند. تا آخر قرن اول، سواره نظام رومی ها متشکل از سوارانی از تمام قسمتهای امپراتوری بود
.

سواره نظام جدید


براي نمونه سواره نظام اواخر دوران امپراطوري روم ( قرن پنجم بعد از ميلاد) داراي کلاه خود و زره زنجييري مشابه شواليه هاي قرون وسطاي ميبود. وي يک سپر و نيزه سبک رو حمل ميکرد. شمشير سواره نظام رومي سپاثا نام داشت.
که يک شمشير با تيغه بلند بود که فاصله بيشتري رو به سوار براي حمله دراختيار سوار ميزاشت در مقايسه با شمشير هاي مرسوم کوتاه رومي آنزمانگلادیوس
نوع اسلحه و زره سوار رومي رو ميتوان اين گونه تصور کرد:
تيردان حاوي تيرها در پشت زين حمل ميشد.
سواره نظام رومي در جنگ حمله به جناحين دشمن رو ترجيح ميدادند. اين روش هنگامي کارايي ويرانگر خودش رو نشون ميداد
که سواره نظام از پشت سر به دشمن در حال فرار حمله ميکرد و سربازان در در حال فرار توسط سواره نظام از پشت سر توسط نيزه
در واقع به سيخ کشيده ميشدند. بيشتر تلفات در جنگ هاي باستان به همين شيوه رخ مي داد :هنگامي که ارتش دشمن شکست ميخورد و نظم و ترتيب آن از بين ميرفت و سواره نظام بر دشمن شکست خورده و در حال فرار از پشت سر ميتاخت.
اين رو در نظر داشته باشيد که سوار رومي از رکاب استفاده نميکرد


تریال
قرن ۲ و ۳ قبل از میلاد

تریال ها ستون فقرات جمهوری لژیون اولیه بودند. " به تریری رسیده" جمله‌ای بود که وقتی وضع بسیار خراب میشد و بحران ها راه می‌افتاد گفته میشد چرا که یکی از اهداف تریری ها کنترل این مسئله بود.
انها عملکردی بسیار شبیه به هاپلیت ها(نیروهای پیاده‌ی یونان) داشند و شبیه به انها عمل می‌کردند، به شکل دیواری از سپر، نیزه بدست و اماده‌ی حمله.
در اینجا، تریالی شکل متصور شده ایم (عکس)تریال با یک سپر منحنی بزرگ(بزرگ تر و سنگین تر از سپر لژیون های اینده)، یک کلاه از جنس برنز با دو طاق کناری برای حفاظت از صورت، زره زنجیری بدن، یک شمشیر و نیزه‌ای بلند برای دور نگه داشتن دشمن از خود را با خود دارد.
با دقت به پاها نگاه کنید، تنها پای چپش یک محافظ برنزی دارد چرا که تریال ها هنگام حمله پای چپ را ستون کرده، در جلو قرار می‌دهند، نزدیک ترین قسمت به دشمن. .


آپتیو
قرن اول میلادی:

بر عکس سنچوریون ها ،تجهیزات و زره آپتیو ها کمی متفاوت تر از یک سرباز معمولی بود. شاخص اصلی این صف ،اعضای آپتیو بودند.
عموما اعتقاد بر این است که کاربرد اصلی این گروه در کمک به آرایش در صف ها و ستون ها بود.
دسترسی به دسته جلویی زین به او اعطا می کند،نیز اجازه می دهد که آپتیو توجه داشته باشد به افراد تنها در صفوف نبرد.
بیشتراز این،گفته شده که آپتیو یک حلقه مخصوص می پوشیده که دلالت بر رتبه او داشته است.
این مثال خوبی از یک آپتیو است که می پوشد یک تاج که فقط در رژه هااستفاده می شده است . او یک شنل قرمز می پوشد.معمولا برای تشخیص از سنچوریون .
اما برای آپتیو ها موقعیت دو در فرمان معین شده است.این در واقع ممکن است.


لژیون سلطنتی
قرن اول میلادی

لوریکا همَتا(زره زنجیری):
یک سرباز لژیون قرن اولی زره زنجیری ،لوریکا همَتا،و نوعی کلاه خود فرانسوی )گالیک) سلطنتی می پوشد.همچنین او دارد همراهش سپر بزرگ مشهور مربعی


دنکانوس
قرن اول بعد از میلاد
دنکانوس اولین مرد از دسته 8 نفره سربازان (یا کانتوبرنیوم) بود که سربازی معمولی بدون وظایف رسمی فرماندهی و معمولا موظف به وظایف مرتبط به خیمه و سربازخانه بود. در زندگی روزمره سربازخانه شغل این سرباز از اهمیت بالایی برخوردار نبود اما هنگامی که ارتش در حال حرکت بود و نیاز به استقرار و ضد استقرار داشت، دکانی بیش از معمول از اهمیت زیادی به عنوان فرماندهی دسته برخوردارمی گشت تا خیمه ها باز شده و بنا شوند. نشانه دنکانوس 2 پر بر روی کلاهخود او بود.

ماریوس

سربازان ارتش روم مقدار قابل توجهی بار و توشه راه با خود حمل می نمودند. زمانی در ماه مارس این سربازان با خود وسیله خلاقانه را بر روی شانه های خود حمل کردند که شبیه به چنگال عصا مانند بود ودر حمل بار و تجهیزات کمک شایانی می نمود. در اینجا یک سرباز هنگ این وسیله را به همراه نیزه ی رومی اش روی دوش خود قرار داده است. این کار باعث کاهش وزن بار حمل شده توسط سرباز گشته است که آنها به اسم ماریوس قاطر از آن نام می بردند که بعد از ابداع این وسیله از سوی ژنرال معروف روم این اسم برقرار گشت.

لژیونر اواخر عمر اپراطوری

سلاح و تجهیزات لژیونها در اواخر امپراطوری روم عموما یک سپر بزرگ، یک کلاه خود بزرگ که شباهت زیادی به کلاه خودهای شوالیه ها در اواخر قرون وسطا داشت و یک لباس زره که از حلقه های زیادی بافته شده بود و یا فلسی شکل که تکه ها طبقه طبقه روی هم قرار گرفته اند تشکیل شده بود.نیزه مشهور(pilum spear) از چندین سرنیزه مختلف به صورت وسیعی استفاده می کرد که به خوبی نیزه های بلند علیه سواره نظام به کار می رفت. ( سبک، نیزه های پرتابی کوتاه که در تصویر نشان داده شده است).

تمرین لژیونر

سربازان ارتش روم روزانه های رزمی خود را تمرین کنید. برای این کار آنها را سپر ساخته شده از سبد و شمشیر چوبی را به منظور آسیب هر یک از دیگر استفاده کنید.



قسمت معرفی سربازان تمام شد قسمت بعدی درباره ی توع تاکتیک ها رایجشون است
با توجه این تایپیک همه چیز ارتش رومی اهم سرباز ، تاکتیک.... معرفی می کنه و منم تو اسم مناسبی برای تایپیک انتخاب نکردم یکی از مدیران یک اسم مناسب برای تایپیک بذاره

 

یک سوال. چرا این رومی ها دست و پاها رو حفاظت نمی کرن البته اونطور که در عکسها دیده میشه؟

'

تشکر از دوستانی که این مقاله رو تهیه کردند.

یک سوال. چرا این رومی ها دست و پاها رو حفاظت نمی کرن البته اونطور که در عکسها دیده میشه؟

Attempting to hit a small target like someones foot with a spear, axe or sword is difficult when the opponent is within range to use such weapons, as your not fighting in isolation. Your actively dodging blows from your opponent, those next to him, whilst at the same time making sure your not in the way of your fellows trying to do the same to them.

And of course to hit someone's feet you have to look down, and then stab downwards, which means your less likely to be able to defend in coming attacks, whilst at the same time exposing your head, right shoulder and back to a weapon thrust.

When you read battle accounts in Ammianus, Julian etc its pretty certain that the vast majority of casualties are caused when one army routs and then the pursuers slash at the backs and legs of those who are fleeing.
سوالات خوبی تو منبعی جواب بیدا کردم مطرح شده منبع اش می ذارم اگر کسی توان ترجمه داره ترجمه اش کنه...

http://www.romanarmy...-in-battle.html

 

تاکتیک ها

لاک پشت


تشکیل لاک دفاعی لاکپشتی( قرار دادن سپر ها به شکلی که دیواری در اطراف و بالای سر انها ایجاد میکند)یکی از اولین ساخاتر های نبوغ‌امیز رومی ها در جنگ بود. وقتی که نیرو ها به این ساختار در ‌می‌امدند، تقریبا در مقابل نیزه ها و یا سایر اشیا پرتاب شده از بالای دیوار های دفاعی غیر قابل نفوذ می‌ماندند.

اورب

اورب(یا گوی)، یک ساختار دفاعی به شکل دایره‌ی کامل است که میتواند توسط واحدی که از لشکر اصلی جدا شده و در محاصره‌ی کامل دشمن قرار گرفته است، یا به وسیله‌ی هر تعداد از نیروها که در طول جنگ جدا افتاده‌اند یا تنها انها از ارتش باقی مانده اند؛ ایجاد شود.
ازاین رو، میتوان ان را ساختاری برای اخرین ایستادگی های واحد ها از لشکری در حال شکست قلمداد کرد یا به عنوان قدرت‌نمایی یکی از واحدهای جدا شده از لشکر دانست که تلاش میکنند تا موقعیت نیروها را حفظ کنند تا سایر واحد ها و نیروهای لشکر به انها ملحق شوند.در هر دو حالت، چون این واحد خود را در تور محاسره‌ی دشمن می‌بیند،این ساختار، چیزی نیست که هیچ سربازی دوست داشته باشد خودش را در ان ببیند. همانطوری که در مثال بالا می‌بینید، افسر ها و کماندار ها در وسط این کره می‌بینیم.

مقابله با سواره نظام!

براي مقابله با سواره نظام دشمن، افسران ارتش روم نوعي آرايش دفاعي را ترتيب ديدند كه در آن رديف جلويي ديواره دفاعي تنگي را تشكيل مي دهد كه از لا به لاي آن نيزه هايي بيرون زده است.
بدون شك استفاده از اسب براي شكستن چنين آرايشي بسيار سخت خواهد بود. زماني كه اسب ها به آرايش دفاعي رسيده و با حجم نيزه هاي نشانه رفته بسويشان روبه رو شوند، طبيعتاً متوقف خواهند شد. در اين لحظه است كه اسب و سواركار در آسيب پذيرترين حالت قرار دارند و رديف هاي عقبي به راحتي مي توانند نيزه هايشان را به سمتشان پرتاب كنند.
با توجه به مسافت كوتاه و آموزش هايي كه سرباز هاي لژيون ديده اند، به احتمال زياد چنين سواره نظام متوقف شده اي، با دست پاچگي مجبور خواهد شد تا با چرخشي عقب نشيني كند. با اين حال اسب ها هدفي بسيار آسان خواهند بود.
اگر حضور تيراندازها در اين آرايش لحاظ شود، اثر آن بر روي سوار نظام بسيار ويرانگر خواهد بود.


آرایش زد و خرد:

آرایش زد و خرد ضروریترین شیوه برای روبرویی در جنگ های نزدیک و فشرده توسط نیروهای هنگ بود. یک خط فاصله دار بزرگ که همه نفرات خط با چند گام فاصله کنار هم می ایستادند، که باعث دو برابر شدن میزان صف ها می گشت. اما فاصله خالی بوجود آمده بین نفرات توسط خط بعد پوشیده می شد. ریشه این آرایش بسیار شبیه در روش سربازان رومی یافت می شود ، که نیروهای سبک درگیر شونده رومی به عنوان نیروی اصلی پیشتاز از این روش استفاده می کردند. فواصل زیاد در خط اجازه می داد که هر سرباز جابجایی زیادی داشته باشد و چندین بار از این فضاها استفاده کند. بدین طریق نبرد های سخت راحت تر می گشت و امکان می داد تا سرباز حملات شدید و عقب نشینی سریع را داشته باشد.
همچنین در این آرایش واحد های دوست امکان رد شدن شریع از خط را داشتند که بدون برهم زدن خط ممکن می گشت، این روش که توسط ارتش های پیروز در جنگ های بزرگ استفاده می شد و کسانی که مسیر نبرد را گم می کردند به راحتی کشته می شدند.

آرایش مثلثی


آرایش مثلثی (گوه ای)یک آرایش تهاجمی است برای شکستن صفوف دشمن در یک دشت باز.یک تعداد نسبتا کم از لژیونرهای می توانند به صورت مثلثی قرار بگیرند و پیشروی خود را بسمت صفوف دشمن آغاز کنند.همانطور که بقیه لژیونرها به این آرایش از پشت یاری می رسانند،فشارآنها می توانند صفوف دشمن را از هم بگسلد. از آنجا که شکستن صفوف دشمن اغلب به صورت کلیدی به پیروزی در نبرد می انجامید آرایش مثلثی یک تاکتیک حیاتی مهم در ارتش رم بوده است

توضیح:
این آرایش یکی از نقاط تفاوت فالاکنسهای یونانی با لژیونرهای رمی است. اصولا از نظر انعطاف پذیری لژیونرها بسیار از فالانکسها برتر بودند

Quote

Attempting to hit a small target like someones foot with a spear, axe or sword is difficult when the opponent is within range to use such weapons, as your not fighting in isolation. Your actively dodging blows from your opponent, those next to him, whilst at the same time making sure your not in the way of your fellows trying to do the same to them.

And of course to hit someone's feet you have to look down, and then stab downwards, which means your less likely to be able to defend in coming attacks, whilst at the same time exposing your head, right shoulder and back to a weapon thrust.

When you read battle accounts in Ammianus, Julian etc its pretty certain that the vast majority of casualties are caused when one army routs and then the pursuers slash at the backs and legs of those who are fleeing.

تلاش برای ضربه زدن به نقاط کوچکی مانند ساق پای کسی به وسیله نیزه ، شمشیر یا تبر زمانی که رقیب در برد این سلاح های قرار گرفته باشد و شما به صورت انفرادی نمی جنگید(یعنی در صف خود قرار دارید) دشوار است. (معنی این جمله رو نفهمیدم)

Your actively dodging blows from your opponent, those next to him, whilst at the same time making sure your not in the way of your fellows trying to do the same to them.

و البته شما برای ضربه زدن به پای کسی باید به پایین نگاه کنید و بنابراین به سمت پایین ضربه بزنید که بدان معنی است که قادر نخواهید بود حملات دشمن را دفع کنید در حالیکه سرتان شانه راست و پشت تان بی دفاع مانده.
زمانی که گزارشهای نبردها را در امیانوس، جولیان و غیره می خوانید تقریبا مطمئن می شوید که بیشتر تلفات در نبردها هنگامی روی می دهند که یک سپاه فرار می کند و تعقیب کنندگان از پشت سر به پاها و پشت فراریان ضربه می زنند.

لاش برای ضربه زدن به نقاط کوچکی مانند ساق پای کسی به وسیله نیزه ، شمشیر یا تبر زمانی که رقیب در برد این سلاح های قرار گرفته باشد و شما به صورت انفرادی نمی جنگید(یعنی در صف خود قرار دارید) دشوار است. (معنی این جمله رو نفهمیدم)

البته ترجمه بالا یکم مورد داره اما کلا معنیش میشه " وقتی گروهی با شمشیر و نیزه ... میجنگید ضربه زدن به اهداف کوچیک مثل پا سخته" (ترجمه کاملا مفهومی )

تلاش برای ضربه زدن به نقاط کوچکی مانند ساق پای کسی به وسیله نیزه ، شمشیر یا تبر زمانی که رقیب در برد این سلاح های قرار گرفته باشد و شما به صورت انفرادی نمی جنگید(یعنی در صف خود قرار دارید) دشوار است. (معنی این جمله رو نفهمیدم)

Quote

as your not fighting in isolation. Your actively dodging blows from your opponent, those next to him, whilst at the same time making sure your not in the way of your fellows trying to do the same to them

در حالی که شما تنها نمی‌جنگید. فعالیت های شما تحت تاثیر حرکات دشمنتان، و افراد کنار دستی اوست، و همزمان باید حواستان را جمع کنید(مطمئن شوید) که شما در هدف دوستانتان که میخواهند همین‌کار را با انها بکنند هم نیستید...(یعنی فرندلی فایر!! فارسیش رو یادم نیست خدایی اتفاق نیوفته!)

دوستانی می خوان بیشتر با حال و هوای روم باستان آشنا بشن حتما سریال روم رو ببینن فوق العاده زیبا هست و برعکس بخش عمده فیلم ها و سریال های اروپائی اون نگاه ستایش وار رو از روم نداره خیلی هم محل مناقشه واسه همین قرار گرفت فقط دقت داشته باشین سریال کاملا +18 هست ...

وسایل محاصره

برج محاصره

مدلي از برج محاصره رومي در موزه تمدن شهر رم. ‌‌‌‌‌
اين برج عظيم الجثه كه بر روي چرخ قرار دارد، معمولا براي تامين ارتفاع مورد نياز براي تيراندازها و منجنيق ها به كار مي رفته است. با اين مزيت برج، سربازان مي توانستند تير هايشان را به سوي افرادي كه بالاي ديوار شهر ها و برج ها سنگر گرفته اند، پرتاب كنند تا در كنار آن، سرباز هاي ديگر بتوانند فرصت كافي براي ايجاد سوراخي در ديواره قلعه دشمن را پيدا كنند بدون اينكه نگران مورد هدف قرار گرفتن از بالاي ديوار باشند.
همچنين در اين مدل منحصر فرد دژكوپي بر پايه آن ساخته شده است تا سربازاني كه برج را به كار مي گيرند، بتوانند در كنار آن با ايمني به كار خود مشغول باشند.

بالیستا(قلاب انداز):

یک سنگ ( قلاب) انداز نوسازی شده و کامل ، مطعلق به گارد خیابان ارماین در انگلستان،به نمایش گذاشته شده در قلعه بردوسوالد در می 2007.گرچه زه آن محکم بسته نشده بود ولی یک گوی سنگی را به فاصله 25 تا 35 متری پرتاب کرد و به ارتفاع بالایی رساند.

مکانیزم پیچش بازوی راست سنگ (قلاب)انداز.طناب های پیچیده شده نیرویی فراهم میکنند که بازوها را به جلو حرکت می دهد.هرچه طناب ها بیشتر پیچیده شده باشند نیرو بیشتر می شود.

منجنیق:


تصویر بالا، یک نمونه‌ی بازسازی شده از یک منجنیق‌کوچک گارد خیابانی در بریتانیا است که در بیردسوالد فورت در می ۲۰۰۷ به نمایش گذاشته شد. با وجود یک طناب لق، این منجنیق ۳۰ تا ۴۰ یارد سنگ‌ها را پرتاب میکرد.
پایین، تصویری از یک منجنیق کوچک که در موزه‌ی دلا‌سیویلتای رم به نمایش در امده است، می‌باشد. این ماشین، توپخانه‌ی سنگین دوران باستان است. گیره‌های سمت چپ (تصویر اول)(پشت منجنیق)، اهرم هایی هستند که سرباز ها با ان، دستگاه را مسلح میکنند(پرتاب کننده‌ی سنگ را به عقب می‌کشند)
در سمت راست (تصویر دوم)(در حقیقت جلوی منجنیق) یک بالشتک قرار گرفته تا ضربه‌ی شلیک را گرفته و مانع از هم پاشیدن ماشین شود.